จากที่ห่างหายเคยจับปากมาขีดๆ เขียนๆ ด้วยลายเส้นที่เดินอยู่บนเส้นทางของการเดินทาง จากหายไปนาน วันนี้ขอนิดหนึ่งแล้วกันนะครับ เพราะถือว่าเป็นชั่วงโมงแห่งการเดินทางที่ทำให้ผมได้ย้อนอดีต และรู้สึกอะไรดีมากๆ ที่ผมเองบางครั้งมองข้าม และ จริงๆแล้วอาจจะไม่รู้เอาเสียเลย

ก็ ครั้งไปทำบุญ วันเสาร์ และ อาทิตย์ ที่ 7-9 กุมภาพันธ์ 2552 ที่วัดใหญ่ จ.พิษณุโลก มา ได้ไปกราบสักการะบูชา พร้อมกับขอพร องค์พระพุทธชินราช , องค์พระพุทธชินสี และ องค์หลวงพ่อเหลือ เป็นประจำอยู่แล้วครับทุกๆครั้งที่ได้ไปที่ จ.พิษณุโลก เพราะว่าเป็นวัดประจำเดือนเกิดของผม และ เป็นพระพุทธบูชา ประจำเดือนเกิดผมด้วย

เราไปกันเป็นกลุ่มเล้กๆสัก 10-15 คน แต่มีเรื่องดีๆเก็บมาฝากกันครับ ก็ตรงที่ ผมเองต้องตัวแยกออกจากเพื่อนๆ เพื่อไปยังที่ที่ทำให้ผมคิดถึงวันเก่าๆ ก็คือ พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านจ่าทวี ที่มอบความรู้สึกที่ทำให้ผมสงบ เคยมีสมาชิกท่านหนึ่งบอกผมว่า เราจะไปทำบุญที่ไหนก็ได้ หากที่นั้นเราบอกใจตัวเองได้ว่า ทำให้ใจเราสงบ

วันนี้ บรรยากาศอาจจะต่างไปจาก หลายเดือนก่อน เพราะวันนี้ผมได้ทราบอะไรดีๆ จากวิทยากร " คุณปู " เป็นไกด์นำชม และ เล่าถึงที่มาของสถานที่ รวมทั้ง อุปกรณ์ต่างๆ ที่เราคนไทยบางครั้ง เรายังไม่ทราบกันเลย คุณปู อธิบายให้ฟัง เด้กหลายคนเดินตามต้อยๆ มองคุณปูยังกับขนม ถ้าคุณปูเป็นขนมผมว่าก็คงเป็นขนม เค๊ก เพราะท่าทางการเป็นวทิยากร เล่าได้อย่าง มันๆ สนุกๆ ถึงลุกถึงคน ผมเองยังยืนปากหวอเลยครับ ว่า ทำไมรู้ลึกจัง ไม่พอยังมีการเปรียบเปรยให้เห็นภาพ ก้เช่น พวก สาแหรก , กะได และ บันได แตกต่างกันตรงไหน ยังมีอีกอย่างที่ทำให้ทุกคนเดินตามคุณปู แบบไปไหนไปกัน ก็ วิธีการทำคลอดสมัยโบราณ แทรกแนวคิด แบบ สนุกสนามกันไปครับ

แต่ผมก็มานั่งนึกอีกที อ้าว แล้วท่าคุรปู่บางวันไม่อยู่ใครจะอธิบายหละครับ และ อีกอย่าง เครื่องใช้ไม้สอย ความเป็นมาเยอะขนาดนั้น ผมเองยังจำไม่ได้เลยครับ แต่พอก่อนจะกลับ เดินเข้าไปถาม เลยทราบหลายอย่างว่า จริงแล้ว คุณปูได้เขียนหนังสือ บอกถึงความหมาย อย่างละเอียด ด้วยภาพการ์ตูน หน้ารักๆมาก ไว้ในหนังสือชื่อว่า " บันทึกชาวทุ่ง "

และยิ่งเรามานั่งคิดอีกว่า ทำไม คนคนหนึ่ง ถึงรักในสิ่งที่บ้านมีให้อย่างเหนียวแน่น ก้เพราะว่า สิ่งนั้น คุณพ่อจ่าทวี มอบให้เธอมาตั้งแต่เด็ก ก็เป็นที่เข้าใจ ว่า อยู่ในสายเลือดนั่นแหละครับ.....อะหละครับ เรามาชมภาพที่ผมเก็บมาให้ชมกันนะครับ

ผืนดินหรือพื้นที่แห่งนี้ ยังรอทุกคนไปเยือนอยู่ครับ